Maurits Vercammen, eigenaar van Nijmeegse Ballen, maakt kerstballen die de meest iconische gebouwen van Nijmegen eren. Toen hij jaren geleden een 3D-printer kocht zonder precies te weten waarom, had hij nog geen idee dat dit het begin zou zijn van een succesvolle onderneming. Wat begon als een hobby groeide uit tot de productie van kerstballen van de Waalbrug, Stevenskerk en andere Nijmeegse landmarks. Hiermee bewijst Maurits dat je met een tof idee en een goed stel ballen een heel eind kunt komen, zelfs als je begint zonder een perfect plan.
Maurits wist tijdens zijn studietijd nog niet dat hij wilde ondernemen. “Ik ben begonnen met scheikunde, omdat ik dacht dat het bij me paste, maar ik had eigenlijk geen idee wat ik wilde doen.” Na zijn studie ging hij aan de slag bij een bedrijf dat flexibele zonnepanelen produceerde. “Ik begon als operator en werkte me op tot quality engineer. Het was interessant werk, maar het gaf me niet genoeg voldoening. Na een paar jaar voelde ik dat ik iets anders wilde doen.”
Black Friday breakthrough
Het was een toevallige aankoop die alles veranderde. “Ik kocht een 3D-printer tijdens een Black Friday-deal. Ik had eigenlijk geen idee wat ik ermee moest, maar het leek me leuk om dingen te maken.” Dat bleek later de eerste stap richting het ondernemen te zijn. “Ik liep een keer een winkel in de Lange Hezelstraat binnen en ze vroegen: ‘Kun je niet Nijmeegse souvenirs voor ons maken?’ Toen begon het. Eerst maakte ik sleutelhangers en kleine dingen. Maar ik wilde meer.”
Het ontstaan
Na heel wat souvenirs te hebben gemaakt met zijn 3D-printer, was Maurits op zoek naar nieuwe mogelijkheden. “Op een gegeven moment dacht ik: waarom geen kerstballen van bekende Nijmeegse gebouwen? Iets wat echt uniek is.” Dat idee zette hem aan tot actie. Hij begon het proces om glazen kerstballen te maken van de Stevenskerk en de Waalbrug, die hij in het buitenland liet produceren. “Ik had geen idee of het mogelijk was, maar ik dacht: ik probeer het gewoon. Je moet ergens beginnen, ook al weet je niet zeker of het lukt.” Maurits nam het risico, en begon met het uitbouwen van zijn productie. Dit ging niet zonder problemen. Zo had hij door een fout in de verpakking zijn eigen glazen ingegooid. “De vorm van de eerste doos faciliteerde geen sterkte vanaf de zijkant, waardoor veel ballen gebroken aankwamen.Maar elke fout is een les. Ik heb geleerd om beter te plannen en meer controle te houden.”
Ondernemen met ballen
Ondanks de uitdagingen, twijfelde Maurits nooit aan zijn beslissing om het ondernemen door te zetten. “Werken in loondienst is een stuk comfortabeler, maar aan de andere kant vraag ik me ook af of ik daar ook niet een beetje lui van werd. Wat er nu gebeurt is dat ik zelf leer plannen, mijn dag structureren, prioriteiten stellen, nee zeggen, ja zeggen. Dingen waar ik in mijn werktijd geen aanleiding voor had om mee bezig te zijn.” Voor hem was het belangrijk om juist de onzekerheid en het ongemak op te zoeken. “Je hebt altijd risico’s, maar als jij het niet doet, doet iemand anders het wel.” Zo wordt ondernemen voor Maurits een high risk high reward: “Als het lukt, is het mooiste aan ondernemen dat je iets kunt maken waar mensen blij van worden. Als ik berichten krijg van mensen die vragen wanneer de nieuwe kerstballen komen, weet ik dat ik iets goed doe.”
Voor mensen die twijfelen om te beginnen met ondernemen, heeft Maurits een duidelijke boodschap: “Gewoon doen. Je leert het meeste door gewoon aan de slag te gaan. Je weet nooit alles van tevoren, maar je moet vertrouwen op je ideeën en bereid zijn om fouten te maken.”
Heeft Nijmeegse kerstballen man Maurits je overtuigd om het ook ‘gewoon te doen’? Je bent van harte welkom bij StartUp Nijmegen voor een kop koffie, we denken graag met je mee!
Op 24-jarige leeftijd besloot Rutger Ottens om zijn droom na te jagen en makelaar te worden. In eerste instantie leek het vinden van een baan in loondienst na behalen van zijn opleiding een logische start, maar de drang om zelf iets op te bouwen bleef aanhouden. “Ik realiseerde me dat voor een baas werken niet bij me paste, ik ben wat eigenwijs en zie altijd wel manieren waarop het beter kan. Daar staat dan niet iedereen voor open.” Inmiddels heeft hij zijn kantoor ‘Wonen met Rutger’ opgericht, waarin hij mensen in Nijmegen en omstreken helpt bij het vinden of creëren van hun droomwoning.
Zijn start als kersverse makelaar begon anders dan gepland. “Ik dacht eerst bij een makelaarskantoor te gaan werken, wat ervaring op doen, een beetje begrijpen hoe alles werkt en dan op lange termijn mijn eigen kantoor openen. Maar toen was ik met mijn studie bezig en ik wilde eigenlijk gewoon aan de slag.” Uit een reactie op een vacature kwam een kans tot de eerste stap in het ondernemerschap. “Ik belde in eerste instantie voor een vacature maar werd uitgenodigd om een kop koffie te drinken om een voorstel tot franchisehouder te bespreken.” Vanaf dat moment begon voor Rutger het ondernemen als makelaar in Nijmegen.
Toch merkte Rutger dat binnen het franchise concept zijn vrijheid als ondernemer werd beperkt. “Achteraf heb ik er veel van geleerd. Binnen een franchise zit je vast in de huisstijl dus je hebt gewoon niet zoveel bewegingsruimte, iets wat ik juist zocht. Ik wilde mijn eigen naam vestigen en de service bieden die ik voor ogen had. Dit leidde uiteindelijk tot de beslissing om zelfstandig verder te gaan.” Zo werd ‘Wonen met Rutger’ geboren. De switch naar het werken onder zijn eigen naam was een verademing. “Sinds ik voor mezelf verder ben gegaan, is het alleen maar beter gegaan. Zo kan ik mijn missie, visie en mijn doelen waarmaken.”
Ondernemen gaat echter niet zonder slag of stoot. “Ondernemen is 80 keer op je bek gaan en toch doorgaan. Ik denk dat je altijd wel dingen meemaakt als ondernemer waar je geen rekening mee kan houden. Zo moest ik erachter komen dat je niet tegelijkertijd drie bedrijven kan opstarten waar je alle drie tijd in moet stoppen.” Rutger weet dan ook dat het bouwen aan een succesvol bedrijf veel energie, tijd en vastberadenheid vergt. “Je moet je wel ergens in vast kunnen bijten en het niet meer los kunnen laten. Als je denkt, ik ga een supermooi bedrijf neerzetten met 30 tot 40 uur werk in de week, dan kun je dat wel vergeten.”
Ondanks de uitdagingen en de soms stressvolle situaties, blijft Rutger gefocust op groei en verbetering. “Ik ben nooit tevreden. Uiteindelijk wil ik een van de grootste spelers in Nijmegen worden.” Inmiddels heeft Rutger zijn doelen voor dit jaar al behaald, en kijkt hij vooruit naar nieuwe uitdagingen. “Het voelt voor mij niet als ‘yes, ik heb het gehaald’, maar meer als ‘oké, wat is de volgende stap? Als je wilt groeien, moet je nooit achteroverleunen.”
Wil jij net zoals Rutger volledig voor het ondernemerschap gaan en met volle focus jouw bedrijf uitbouwen? Kom langs voor een kop koffie, wij denken graag met je mee.
Door Eva te Brinke van StartUp Nijmegen
Toen Ruben vroeger stond te wachten bij een bushokje en naar de grote posters keek, riep hij al: “Ik ga ooit iets doen met reclame.” Hoewel het tijdens zijn schoolcarrière niet meteen vanzelfsprekend was dat hij verder zou gaan binnen het vak design, is hij daar met zijn bedrijf Koeienletters vastberaden. Voor hem is het tofste aan ondernemen elke dag doen wat je leuk vindt. En dat is voor Ruben designs maken voor bedrijven die aansluiten bij de identiteit van een bedrijf. Designs waarbij hij zelf ook kan denken: “Dit is vet!”
Hbo naar master
Na zijn middelbare school afgerond te hebben, koos Ruben voor een brede opleiding richting communicatie. “Bij de opleiding Communicatie & Multimedia design komen er veel facetten voorbij. Ik vond het leuk, maar tijdens de opleiding dacht ik nooit echt: ‘Oh, dit vind ik echt het vetst om te doen.’ Je deed het gewoon en je haalde het. Na die vier jaar wist ik nog niet waar ik echt goed in was.”
Na het afronden van zijn hbo, besloot Ruben dit verder te ontdekken door te starten aan de master Communicatie & Beïnvloeding. “Hoewel ik de stof interessant vond, lag de wetenschappelijke onderwijsmethode mij totaal niet. Toch heb ik er op het gebied van gedragsbeïnvloeding, schrijfvaardigheid en algehele denkwijze aardig wat van opgestoken.”
Ondernemen tijdens studie
Al tijdens zijn studie begon Ruben met ondernemen. Iets waar hij zonder het direct door te hebben, gewoon in rolde. “Nadat ik mijn afstudeerproject had afgerond, vroeg Body Language Academy of ik daar wilde blijven werken om te ondersteunen op het gebied van design en social media. Tegelijkertijd klopte ook Tije bij mij aan. Hij was net begonnen met zijn bedrijf Like Bamboo en zocht een grafisch vormgever voor een paar kleine opdrachten. Om voor beide bedrijven te blijven werken besloot ik me in te schrijven bij de Kvk.”
Van studeerkamer naar werkplek
Na het afronden van zijn master wist Ruben al snel dat hij volledig wilde gaan ondernemen. “Na volledig voor mezelf te zijn begonnen, ging het gestaag omhoog in opdrachten. Eerst deed ik nog alles vanuit huis, waar ik me toch niet helemaal kon concentreren. Het voelde nog steeds een beetje als aankloten op mijn kamer, waardoor ik het niet echt serieus nam. Op dat moment kreeg ik een appje van Eva of StartUp niet iets voor mij was.”
Hoewel Ruben het op voorhand enkel als een werkplek zag, veranderde dat al na één dag proefzitten. “Het beviel echt meteen goed. In eerste instantie weet je niks over de community en de waarde van StartUp. Maar, ik ervaarde meteen al de automatische controle die je hebt om productief aan het werk te gaan.”
Niet perse een niche kiezen
Tijdens de beginperiode bij StartUp werd aan Ruben verteld dat hij een niche moest kiezen, waarin hij na een tijd ervaarde dat dat niet hetgeen is waar hij gelukkig van wordt. “Toen ik eenmaal op zoek ging naar een specialisatie, kwam ik uit bij het designen voor beurshouders. Toch merkte ik dat als ik dat nog tien jaar zou doen, ik daar niet gelukkig van zou worden. Nu heb ik zoiets van: ik moet niet te veel nadenken over wat ik aanbied. Je moet vooral doen wat je leuk vindt, als je het maar doet, dan ontdek je vanzelf wel waar je klanten vandaan komen.”
StartUp waardevol
Naast dit advies heeft Ruben zijn netwerk ook flink uitgebreid door met anderen te praten. “Het hier zijn, rondlopen en met partners sparren zorgt ervoor dat je opvalt. Op een gegeven moment weten mensen wat je doet en benaderen ze je er ook voor. In combinatie met aanvullende evenementen en workshops haal je de investering er ook echt uit. Naast dat je opdrachten krijgt, wordt er bijvoorbeeld ook gevraagd of je je uurtarief niet moet verhogen. Je groeit echt verder op persoonlijk en zakelijk vlak.”
Meeste geleerd van ondernemer
In die jaren ervaring heeft Ruben veel geleerd over zichzelf en het vak ondernemen. Hij ziet een groei waar hij alleen maar trots op kan zijn. “Op ondernemersvlak kan het zo lastig zijn om jezelf op waarde te schatten. De uren die je erin stopt zijn echt waardevol, dat moet je goed doorberekenen. Daarnaast heb ik echt geleerd dat je niet alles zelf moet doen. Denk bijvoorbeeld aan de boekhouding, je bent dan echt uren kwijt met iets waar je niet facturabel voor kunt zijn. Daarnaast kun je door dat uit handen te geven aan je bedrijf werken.”
Wil jij net zoals Ruben sneller en beter groeien met je bedrijf? Kom eens langs bij StartUp Nijmegen. We zijn benieuwd naar jouw verhaal onder het genot van een kop koffie.
Door Zoë Backbier van StartUp Nijmegen.
Als student was Thijs Sondag al druk bezig om zijn steentje bij te dragen aan de maatschappij. Na ervaring op te hebben gedaan in het ontwikkelen van innovaties in de zorg, besloot hij naar Australië te verhuizen. Hier zette hij samen met collega’s een onderneming op waarmee ze door middel van apps ziekenhuizen helpen betere patiëntenbegeleiding te bieden. Inmiddels werkt Thijs weer vanuit Nederland aan deze software waarmee ze ziekenhuizen over de hele wereld helpen.
Als student wilde Thijs samen met anderen impact maken. Daarom zette hij tijdens zijn master een interdisciplinair team van studenten op. “Samen wilden we maatschappelijke problemen van organisaties oplossen. Met onze denktank gingen we hierover brainstormen en prototypes maken.” Thijs had de smaak voor creatief en innovatief denken goed te pakken. “We deden vaak mee aan hackathons of organiseerden zelf een hackathon, dat vond ik echt fantastisch.”
In een klap ondernemer
Samen met een andere student schreef Thijs zich regelmatig in voor innovatiewedstrijden, wat een succes bleek te zijn. Voor een van die wedstrijden, waarin werd gezocht naar een manier om ouderen langer zelfstandig te laten wonen, hadden zij het beste idee en wonnen ze €30.000 startkapitaal om het idee uit te voeren. “Toen dacht ik, ja, ik heb nu deze kans, wat heb ik te verliezen?”. Thijs had nog geen ervaring als ondernemer, maar besloot ervoor te gaan. Uiteindelijk bleek het idee door te hoge productiekosten niet realiseerbaar, maar Thijs vertelt dat de ervaring hem ontzettend veel heeft geleerd.
“Al op mijn 23e heb ik zoveel geleerd. Ik zat aan tafel met gebruikers, directeuren en investeerders. Mijn coach zei dan ook: Thijs, dit is de goedkoopste MBA die je ooit gaat krijgen”.
Een kans in het buitenland
Thijs ging op zoek naar een nieuwe uitdaging waarin hij impact kon maken. “Als het puur alleen om geld verdienen gaat, dan is dat voor mij niet voldoende”. Hij vond een match aan de andere kant van de wereld, in Australië. Hier combineerde hij consultancy met softwareontwikkeling, specifiek voor de medische sector, en startte een eigen aftakking binnen het bedrijf: “Mijn werkgever wilde hun eigen software gaan ontwikkelen en hierin en eigen bedrijf beginnen. Ze wisten dat ik dat al had gedaan, dus toen hebben ze mij en een andere collega gevraagd om het bedrijf, WeGuide, door middel van hun financiering te starten. Toen zijn we gelijk gestart met de ontwikkeling van apps waarin ziekenhuizen en onderzoekers worden ondersteund in patiënt interacties en dataverzameling.”
Toen Corona kwam, werd de vraag naar het op afstand kunnen monitoren van patiënten vanuit ziekenhuizen steeds groter. “We werden benaderd door de World Health Organization omdat ze onze wilde gebruiken om een vaccin tegen COVID te testen.” Een enorme kans voor het bedrijf, maar niet zonder risico’s. “Het was natuurlijk een giga kans, maar ook wel mega spannend. Alles moest perfect zijn, miljoenen mensen kregen een spuit op basis van die data.” Acht weken lang werkte het team 60 uur per week om de software te ontwikkelen. “Het voelde alsof iets in de fik stond en iedereen zijn best wilde doen om het zo snel mogelijk op te lossen. Een soort van motivatie die je niet zo snel hebt. Als we impact willen maken in de wereld, dan is dit wel het summum. De studie van het team werd uiteindelijk een succes en werd uitgerold in 5 landen in 36 ziekenhuizen.”
Collega’s in Australië en Nederland
Hoewel hij genoot van zijn tijd in Australië, bracht Thijs zijn expertise terug naar Nederland. “Ik miste mijn vrienden en familie, en op afstand werken was goed te doen in het team”. Bij Startup Nijmegen vond hij een stimulerende omgeving en gelijkgestemde ondernemers, wat de eenzaamheid van het ondernemerschap verlichtte. “Het is soms best eenzaam, maar hier begrijpt iedereen wat je doormaakt,” zegt Thijs. Toch zou Thijs het ondernemerschap voor geen goud willen missen: “Ik gun het iedereen om ondernemen te ervaren. Als ik dan mensen zie die helemaal vastzitten in hun carrière maar wel heel ambitieus zijn, vind ik dat zo zonde. Probeer maar om te ondernemen. Ga het maar een half jaar proberen. En als het niet lukt, dan lach je erom.”
Volg jij het advies van Thijs op door de gok wagen en het leven als ondernemer uitproberen? Kom langs bij StartUp voor een kopje koffie, dan denken we graag met je mee!
Door Eva te Brinke van StartUp Nijmegen.
Bram wist vanaf jongs af aan al dat hij iets met ondernemen wilde doen. Dat is toch dat stukje eigenwijsheid dat in hem zit. Wat dat dan precies ging worden, was nog even zoeken. Na verschillende opleidingen, maar vooral ook na zichzelf een jaar compleet in het diepe gegooid te hebben, is het voor hem duidelijk wat hij gaat doen. Met zijn bedrijf Buniq is hij de technische partner voor marketingteams.
Ondernemen tijdens zijn studie
Tijdens zijn opleiding begon Bram al met het hobbymatig aannemen van opdrachten met een kvk inschrijving. ‘’Via via vroegen mensen uit mijn netwerk of ik niet wat marketing opdrachten voor hen kon doen. Toen anderen dat eenmaal ook zagen, werd het op een gegeven moment wel erg druk.’’
Een sprong in het diepe
Het was een drukke periode waarin Bram ook fulltime als online marketeer werkte. Er moest op een gegeven moment een keuze gemaakt worden tussen een van de twee. ‘’Na een tijdje besloot ik om te stoppen met mijn baan. Ik dacht: we gaan er gewoon voor. Nu ben ik nog jong. Ik ging me volledig richten op Buniq.’’ Het was een spannende periode voor Bram, die hij als lastig ervaarde. ‘’Ik had verwacht dat toen ik ging stoppen met mijn baan, ik meteen vol zou zitten met opdrachten, maar het was echt rennen en stilstaan. De eerste paar maanden is er goodwill vanuit mensen die je kent. Op een gegeven moment stopt dat, dan moet je er echt voor gaan en jezelf over de drempel heen gooien’’.
Van stuurloos naar varen met richting
Het eerste jaar was het voor Bram zoeken naar zijn unieke propositie. Van een logo tot een website en een SEO opdracht. ‘’Het voelt echt alsof ik een jaar lang maar wat heb gedaan. De teksten op mijn website waren iedere week anders. Het is moeilijk om naar buiten toe te treden als je je eigen propositie niet helder hebt.’’ Na een jaar stuurloos te hebben ondernomen, is dat veranderd. ‘’Sinds een paar maanden heb ik echt helder wat ik wil. Ik ben de technische partner voor marketeers. Alles waar zij hoofdpijn van krijgen, help ik mee: een stuk techniek bijvoorbeeld, maar ook een stuk privacy. De technische kant van marketing is gewoon helemaal mijn ding.’’
Gunfactor
In dat jaar zoeken naar zijn propositie is er voor Bram ook heel veel dat hij heeft geleerd. Naast dat hij zich op zakelijk en sociaal vlak heeft ontwikkeld, zijn er ook verschillende dingen tot hem doorgedrongen. ‘’Ondernemen is eigenlijk een heel groot stuk gunnen, vooral als je begint. Je kunt nog weinig laten zien, daarom moeten ze je het vertrouwen gunnen. Bovendien leer je zoveel. Je ontwikkelt je echt meer en sneller doordat je echt van alle facetten van het bedrijf wel iets leert. Dat is zo leuk.’’
Hoewel dat voor Bram het leukste onderdeel is aan ondernemen, zijn er ook momenten waarin je even flink baalt. Gelukkig is StartUp Nijmegen daarin de plek waar je je hart kan luchten. ‘’StartUp heeft me echt geholpen door tussen de ondernemers te zitten. Je hebt snel een kort praatje en dat gaat toch vaak over je business. Maar het allerfijnste is toch wel het gevoel van collega’s om je geen. Je moet toch met een fijn gevoel naar je werk gaan, en dat is hier wel echt zo.’’
Wil jij net zoals Bram starten, ontdekken en ondernemen? Kom eens langs bij StartUp Nijmegen. We denken graag met je mee.
“De beste manier om te leren is om te doen, desnoods ga je op je bek. Dat is het risico dat je neemt en ook gelijk het mooie aan
ondernemen.” Door Zoë Backbier van StartUp Nijmegen.
Binnen steeds meer vakgroepen wordt het houden van intervisies verplicht gesteld. Dat is niet zo gek, onderzoek toont namelijk aan dat deze vorm van reflecteren leidt tot een
verhoging in onderlinge openheid, veiligheid, capaciteit tot analyse en gezamenlijk leren. Als opgeleid docent Nederlands zag Milou Meijer een kans en specialiseerde zich in intervisie begeleiding. Haar onderneming starten was voor Milou een risico, maar eentje die al snel succesvol bleek. Inmiddels kan Milou het leven zonder ondernemen niet meer voorstellen.
Een verplichting als kans tot groei.
Vanuit haar naasten en netwerk zag Milou dat steeds meer zorgverleners verplicht werden tot het houden van begeleide intervisies. Deze verplichting werd ingesteld om bij te dragen aan de kwaliteit van zorg. “Intervisie komt neer op reflecterend leren. Dat doe je ineen peer group, dus een groep gelijkgestemde professionals”. In de groep werken we naar het bekijken van je overtuigingen. Waarom heb je bepaalde dingen gedaan? En doe je dat vaker? En toen je dit eerder deed, wat heb je toen ervaren? Wat was de uitkomst toen? Je ontdekt een patroon en ga je echt op een reflectie zitten om mensen aan het denken te zetten. En zo kunnen ze weer hun eigen mening vormen en daar stappen in vooruitmaken.”
Als oud docent Nederlands zag Milou een hoop overeenkomsten met haar vak en
intervisiebegeleiding. “Je kijkt als intervisiebegeleider naar onderzoek naar ontwikkelingen van nieuwe modellen, trainingen en manieren van leren. En dit leren gaat diep in op
onderwijsconcepten. Daarin had ik als voordeel dat ik docent ben van origine.” Naast dit
voordeel, kon Milou als intervisie specialist ook veel betekenen voor haar netwerk. “Toen dacht ik, als ik nu een cursus doe tot intervisiebegeleider, dan hebben wij die in onze regio met al de samenwerkende praktijken, zo kunnen wij dit gewoon doen zonder daar extern iemand voor in te hoeven huren.”
Milou besloot de kans te nemen en startte haar specialisering in intervisie begeleiding. Op dat moment had ze een nog een fulltimebaan. “Toen was ik manager in de praktijk van mijn man. Alleen toen hij terugkwam na opleiding tot fysiotherapeut moest ik hem gaan vertellen wat hij moest doen. Dat werkt niet.” Op dat moment was Milou bezig met het uitbreiden van haar bedrijf, maar had ze nog niet het idee om full time intervisies te kunnen begeleiden. “Toen heb ik nog zelfs gedacht om het onderwijs in te gaan voor een paar dagen. Omdat ik dacht, ik krijg mijn agenda hier niet vol genoeg mee.”
Groeien door middel van netwerk
Gedurende haar startperiode kwamen er steeds meer aanvragen binnen. “Ik begon door hier en daar af en toe wat te doen voor bedrijven die dat wel wilden. In de fysiotherapie
voornamelijk vanuit ons netwerk. Toen kwam in de chiropractie de eis tot intervisie vanuit de zorgverzekeraars. Daar ben ik in gerold en gaan inspelen op de behoeften van de beroepsgroepen in mijn naaste kringen.” Toen het balletje eenmaal echt ging rollen en de aanvragen toenamen besloot Milou een netwerk van andere intervisiebegeleiders op te zetten.
Dat heeft twee voordelen. Als intervisie begeleiding kan je meer bieden. Een eenpitter kan ziek zijn, dan ga je liever voor iemand die ook nog iemand achter de hand heeft. Daarnaast kreeg ik opdrachten waarin ze parallelle intervisies wilden op twee groepen. Dat kan ik natuurlijk niet in mijn eentje. Dus eigenlijk is dat vanuit die vraag groter geworden.
Onverwachte groei
Als Milou terug kijkt op de keuze die ze heeft gemaakt om zich te specialiseren, is ze ontzettend trots. “Ik merkte altijd dat als ik voor de klas stond, dat ik helemaal gesloopt was als ik thuis kwam. En toen dacht ik, ja, is dit dan wel helemaal wat ik wil? Toen ben ik een doel gaan stellen voor mezelf. Een omzetdoel wat ik wil halen. Ik heb altijd het vertrouwen gehad dat als het niet goed zou komen, dat ik nog altijd weer docent Nederlands aan de slag zou kunnen.” Milou besloot om het risico te nemen. “De beste manier om te leren is namelijk om te doen, desnoods ga je op je bek. Dat is het risico dat je neemt, en ook gelijk het mooie aan ondernemen.”
